w pościeli kawał nieba (wiersz)

jak dwa pośladki spięte w bezruchu
on kocha ją ona oszukuje 
ale w sumie spędzają razem popołudnie 

na framudze sikora wydziobuje ostatki

między zębami mam kawał chleba 

wychodząc do kuchni dogaszam światło 
ciułam drobne w wakacje są potrzeby

upływają dni jak syrop na kaszel z alkoholem
lubię gdy nocą tulisz się do mnie jak do portfela

zapach twego ciała egzotyczny 
nic więcej nie potrzebuję 

w ramionach twoich umierać
nie wierzę w cuda jedynie
w kształty kobiecego uda