Państwo Platona (wiersz)

Kosz odpadów na ten zgniły rodzaj.

Triumfuje śmierć, która szydzi z pyszałków.

Jakże łatwo zapomnienie wypiera sławę.

Jak przelotne jest uwielbienie dla idola.                         

 Marazm, po ciężkiej pracy niweczy plany.

Sprawiedliwość prawa w sądach zawodzi.

Pasja  nie zdoła uwolnić od cierpienia.

Napawa złudnym panaceum na troski.

Ileż padło zrywów marzycielskich.

Rozwiewam te majaki. I zobowiązuję ciebie...

Jaka głupota widzieć ostoję w sercu.

Skąd zatem pochodzi siła do bycia na padole?

Rozum, bo postęp wzrasta przez rozum.