Na Gwiazdkę (wiersz)

Rozrzucone podmuchem czterobarwne liście

wirując opadły na szklistą murawę

rozświetlone w latarniach błysnęły ogniście

wrócą bociany niebawem

Choinkowy przesyt okien roznieconych

ukołysał firmament gwiazdę zbliżył ku nam

krystalicznie spokrewnił ewentualności

mgławicowy szkuner

Chitynowy pancerzyk - ludzkich serc powłoczka

opadł: serdeczność wykwitła peanem

zadyndały srebrzyście bombki na okazję

świąteczne ekrany

Biały opłatek - jedność prawomyślna

zadrżał w dłoniach ojca przełamał udręki

oczy zwilgotniały przeźroczem spojrzenia

dzwonków podźwięki

Wszystkiego dobrego na cały rok przyszły

pokoju w duszy dostąpienia celów

radości z małości i Bogu wdzięczności

za spokojne życie szczere