Idziemy pod rękę a świt... (wiersz)
Marek Kielgrzymski
Idziemy pod rękę a świt
roziskrza zapadnie. morze,
ołów słów i sól oddechów.
nasze wspólne niedoczynienia.
a gdyby tak, zupełnie nie
wiedząc co czynić, zostać
w tutejszym, na okrętce, żywocie,
w dolinie, w paproci obrastaniu.
zostać tu. w elemencim gaju
strumieni.
przysłano:
13 grudnia 2018
(historia)
przysłał
Marek Kielgrzymski –
13 grudnia 2018, 07:03
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się