W głąb lotu ptaka (wiersz)

                                              Niebo,

                                              nie dzwoń kryształami ptaków,

                                              jeszcze za wcześnie umierać*

Mario,

Twoje blade dłonie dotykają śpiących

śnieg skrzypi pod ciszą

pijani chłopcy zataczają koła

coraz bliżej

świtu

szklany park i

szpice fontann przenikają

dzień ścina białko

światła

Mario,

miniemy

skroplimy się i zabraknie nut

sypną nam w oczy zimnem

patrzeć będziemy w głąb

lotu ptaka

* z tomu Zbigniewa Doleckiego Dionizja