los

Mógłbym urosnąć przebożnie struchlały

ryty scyzorem sczernionego świtu

w konnicy miast w inkaust czarnych falisk

z pozoru baśni nieulękły wichrzę

skryty w wezgłowiu bogini Ułudy

strzegę

         serca, co wciąż kląska krwawo