mój niebieski wiersz niemiłosny

we własną krew obrócony

obsnuwam w palcach nić

pustych miejsc

w środku dnia w wieczór zastygły

z wszystkimi chwilami osiedla

na którym tylko cement

i stalowe kroki

Miedziane kulki oczu

dzieci z Rtęciowej Górki

śledzą mój spacer

niebieski