zaszłości w teraźniejszości

bardzo lekko przekraczam kolejne progi domu

wolny, prawie rozbawiony

już dawno dorosły tak śmiesznie dziecinny

wracam mając w zanadrzu

nakreślony plan korzystania z życia 

sam w rodzinnym gniazdku bez kontroli

on i ja

ten co sądzi ludzi swą manią wielkości

i ja - pozwany

ochrzczony mianem bezwzględnego stwora

bo choć ta sama krew i chyba tylko tyle

jak różne dwa genetycznie materiały

niepewnym krokiem przekraczam kolejne progi domu

zniewolony wszechobecnym lękiem

z daleka czuję sapanie apodyktycznych racji

już dawno dorosły a jakże stłamszony

wracam do rodzinnego gniazda