islandia

pod lodowcem
emaliowaną pokrywą
ukośnego śniegu-
zimno

lód wdziera się iglasto
między palce moich stóp
wędruje kłująco
szlakiem kręgosłupa
przez szybkę światła
półzeszklone oczy-
sięgają gwiazd

ciemno mi
chłód-
nadciąga jak drapieżnik
czuję jak się zbliża
szkląc mi atrament-
północ

pod lodowcem
moja dłoń przebija
zimno
i popękane wargi
czterech wiatrów
oglądam gwiazdy
przez bryłę atramentu-

twoja biała twarz
świeci nade mną
jak konstelacja
i jesteś daleko
dalej niż słowo
co było na początku