tak mi brakuje ciebie (wiersz)

przed podróżą słuchałem ojca słów 
zastygłem na posterunku z karabinem
nie zobaczyłem go już nigdy więcej 

rozpłynął się we własnym niebie 
brakowało go
samotność pachniała jego zapachem

mundur w szafie orkiestry straży ogniowej 
gdy w helikon dął 
włos jeżył się na głowie

serce drgało basem mocniej

żegnaj do zobaczenia tyle dopowiedzenia 
co zrobiłem z życiem 

 wysłałeś jak posłańca
na krańce świata

skąd ciężko wrócić pod strzechę 
by naprawić stary płot 
tego nie da się naprawić 
tkwię gdzieś z raną w sercu