żona

czas ucieka biegnę  
na skroniach po drodze 
szron twarz pełna pajęczyn

czeka wytrwała  skała
w sercu dynamit rozsadzam uśmiechem 
winorośl zaplata dłonie na ramionach 

wydaje owoc obfity pełen życia 

  filarem diamentem fundamentem 

wmurowanym kamieniem węgielnym 

oddam  wszystko i więcej

wybacza gorsze dni które nie omijały 

nie byłem dobrym chłopcem

z szaleństwem kochać 
mieć prywatny Eden na Ziemi

na Niebie w sercu Słońce