Katyń (wiersz)

ludzie bez twarzy 
oprawcy bez oczu 
skórzane płaszcze 
jak zwierzęta bestie

serca kamienne
stalowe karabiny 
ołowiane kule 

wykopane doły

w piaszczystych lasach
drogą w jedną stronę

niewiele czasu na modlitwę 
nie rozumiejąc dlaczego 
Bóg nie patrzył pisząc

 historię krwawą

On był między nimi

oprawcy myśląc że zwyciężyli 
kręcąc na siebie bat przegrali 

dopuścili się ludobójstwa 
łamiąc prawo międzynarodowe 

jeńcom nie strzela się w głowę 

szumią lasy śpiew ptaka 
z gniazda spogląda orzeł 
 z mieczem w dłoniach 
Bóg pomoże 

wybaczając

z pamięci nie wytrzecie

nam historii 

radzieckiej hołoty

( w hołdzie pradziadkowi )