włóczę się za tobą po papierze (wiersz)

zanurzam pióro

w ciemnym błękicie atramentu

gdyby mówić umiał  kałamarz 

 podpowiedziałby wiele o nas

w głowie kilka rozważań

układam w zdania

na papierze szkicuję wiersz

 wyrazy płynące ze stukotem

z drżeniem rąk

 z basem serc

 wszystko o czym śnię

ty wiesz  ja wiem

rozdzieleni jak przedarta

pocztówka znad Bałtyku  

włóczęgą  po mieście

rozpoznaję siebie

zgubiłem klucz nie odlecę

zamknięte drzwi

spocznę na progu

upływa czas tak mi brak  

ostatni taniec ostatnia noc

wciągam nosem szloch

 w dłoniach z losem

schowam w kieszeni

zapach twych ust

smak spotkań sprzed lat

jesienny powiew

 liści szum zamazany z czasem

twoje włosy na tylnej kanapie

kilka listów spakowane w

żółte koperty