w biegu (wiersz)

świat który w środku 
 siebie dźwigam 
szyty grubą nicią

zamiera zwykle nocą 
zapadam w ślepą ciszę
oddycham delikatnie
szepcząc wyznaję grzechy 

odbijają się od ścian

pustym echem 

na bramach czas

zatarł graffiti 
lumpy umierają

narodzą się nowi 

pod szyldem

za bieżącą modą 

wyciągam wnioski 
dobrze bywa krążyć łąką 
zapomnieć o wszelkich troskach

człowiek powinien odejść
 z przekazem 
zostawić ślad