Pomnik prałata (wiersz)

                   ,,Nie należy człowieka cenić więcej niż prawdę"

                                                                                       Platon

Wstydliwa sprawa,

narodowa sprawa.

Był sobie pomnik prałata

w Gdańsku.

Kuriozum - zgorszenie dla miasta.

Uczczonemu - 

wytknięto zabawy zabronione.

Krótko po nie-wczas…

-  Ukamieniować?

Ależ zbawił, co niektórych…                                                                                                                                  Buntowników spowiadał z ekstremizmu.

Aż kolejka urosła do rozgrzeszenia.

Lata temu, wyrzutkami byli, banitami…                                                                                                              Wyjęte spod prawa, czcigodne szmaciaki.

Na demonstracjach, poobijani przez milicję,                                                                                                      wreszcie namaszczeni ludowym wotum.

Teraz to dygnitarze państwowi.

Spełniły się oczekiwania  trybunów.

Wszakże wiadomo od wieków -                                                                                                                                      ,, ostatni będą pierwszymi”.

- A pierwsi będą ostatnimi.

Powód ślubował...

Mniejsza, że złożone zostały ofiary z ludzi.

…Dla wyższego celu.

Tak dzieje się od trzech tysięcy lat.

Pomnik utwierdza  legenda.

W opoce pod  czarną chmurą.