zło (wiersz)

słowa

dwa

pogarda

nienawiść

i dywan  kolcami utkany

wyścieli pola i salony wypełni 

cierniami

zostawi blizny

i nowe otwiera rany

pamiętasz

było

wraca

musi

wichury i grzmoty i lecą wióry zadziornej

głupoty

przyprawy  ostre i  czarne 

i gęsty deser  ciemnoty

i niejedna  łza

 przemoczy

kto  zatrzyma i berłem postuka

myśli i oko przewróci

od zawsze za rogiem  na straży

czeka

kosa i pani  kostucha

czy - tylko ona

iskry i żar  przemocy 

zadusi