Zapomnienie ostatniego sezonu (wiersz)

Gdy zimą w ciemności porusza się
gęstwina zmartwień i strachu
przybędą oni
ubrani w kolorze śmierci i zapomnienia.

Czas na ostatnie wiece światła
i budowę szklanych domostw
w których tli się nadzieja
- siła naszego jestestwa.

Koniec powinien nieść oczyszczenie
z grzechów których nie ma
i tych połączonych z nami
na krzyżach herbach i sztandarach

Oni nie będą patrzeć
całują się jedynie z zapomnieniem
mroźnym natarciem umarłych.