poręba (wiersz)

jestem już zmęczony

jak stary parowiec

płyniemy resztkami sił

przez ostatnie oddechy

może to ospa a może rdza

rewolucja francuska karczuje las

wszystkie pnie równa do karków

stoję na krawędzi pokładu

mity uciekają z  butelek

trzeźwy bezsennie

usprawiedliwiam się

chorym aniołom