ucieczka (wiersz)

zamknięty w sobie 

opuszczony dom 

w głębi płomień 

dłonie założone

modlitwa w ciszy 

szept zbyt głośny 

tętno rozbite

zroszone skronie 

droga do raju 

ostatecznie do piekła

zawsze w jedną stronę 

zatrute dusze konają 

w środku nie ma domu 

uciekam w stronę słońca 

przede mną owce 

szczyt na dole kości

kapłani spijają  krew 

z pustych czaszek 

dobrze im w ostatki dni 

dalej życie nieukryte 

ucieczka w prawdę 

kłamstwem każdy inny dzień