trwoga (wiersz)

pod  ścianą

na rękach kajdany

ściśnięta  głowa przerwany lot

masz  - dość sąsiada z kolbami

kamienie w ruch 

fortepian na bruk

i koni sto

i sto

i strumień łez od nowa

dziś

też się ścieli  trwoga i zło

straszne okrutne zepsute

swój najbliższy i komory bez gazu

i te same razy

dużo

i dużo 

i koniec  - zimno i dno

pomóż - Mój Boże

zatrzymaj trwogę

rozpuść lodowe bryły 

i goń galopem

za płot

za płoty

ciemnota boli

oj - boli

i mruczy 

ciemność mogiły za rogiem

jeszcze w pąkach

a - już zostały 

na wieki

        21 grudzień 2018 r