królowa puszczy (wiersz)

trzy pokolenia i talent wielki

obraz piękny pełen chwały

duch ręce nosi

tam - przy miedzy szarak mały

sam

zgubiony opuszczony

szuka lotu i serca ptaka

choć - przytulę cię maleńki

dusza ciepła

sama

zawsze szuka brata

i nieważne -  kto zapuka

kto zaplata komu włosy

wtedy serce kokos znosi

i nie boli

czarna chata

człowiek zerwał bliskie nici

duch przyrody dodał wiary

i przywrócił

lot orlicy

z Tobą sarny

z Tobą dziki

byłaś lekiem na ich zło

Twoim głosem radio brzmiało

prosto z puszczy

słyszę

i widzę piękne tło

    27 czerwiec 2019 r