Literatura

ludzie jak rzeka (wiersz)

Yaro

ludzie jak rzeka 
człowiek nie widzi człowieka 

 

płynie z prądem   
obmywa kamienie 

 

przynosi ulgę w upalny dzień
ugasi pragnienie gdy w gardle Sahara

 

woda mętną bywa 
oczyszcza daje życie 
żywioł zabija 

 

stopami lekko dotyka dna 
nie zapada się wypływa 
na powierzchnię jak prawda 

 

której nie ukryjesz nie zabierzesz ze sobą 
odpłyniesz na drugi brzeg

 

ludzie są ludzie byli 
różni od siebie 

 

jestem człowiekiem 
ciężko być dobrym 

 

łatwiej stać się tym złym 
większy komfort 

 

wybrałem drogę w trudzie wlecze się ze mną dzień

ciężko


niczego sobie 3 głosy
1 osoba ma ten tekst w ulubionych
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
Mithril
Mithril 7 czerwca 2019, 16:25
...kocopołów ciąg dalszy - z "poezją" to ma tyle wspólnego, co dziura z dziurawcem
Yaro
Yaro 7 czerwca 2019, 17:05
mam to daleko w wielkim D....
Konrad Koper 7 czerwca 2019, 21:44
Podoba mi się abstrakcyjne pojęcie 4+. Zajrzyj do mnie.
Mithril
Mithril 7 czerwca 2019, 21:47
"Yaro dzisiaj, 17:05 zgłoś mam to daleko w wielkim D...."

...jak wszystkie sugestie, oceny i wartościowe komentarze na innym portalu - wiedza jest dla ciebie bardzo bolesnym doświadczeniem, którego nie jesteś w stanie przyswoić, dlatego, co tekst to regres, jest twoim drugim nick`iem
Yaro
Yaro 9 czerwca 2019, 21:52
co to jest lub kto tak zwany kocopoł , bo nie wiem obca inteligencjo ?
Arian
Arian 10 czerwca 2019, 09:22
no proszę, i jakie mondre porównanie...
...akurat jego ,,poezja" składa się z samych kocopołów udających poezję

chodzący deficyt z kompleksem mentora
przysłano: 7 czerwca 2019 (historia)

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca