ostatnie pożegnanie (wiersz)

włosy bielsze od śniegu
zapukała śmierć

wypowiedziała formułkę wierszem
tyle z tego zrozumiałem że już czas

strach wypełnił duszę
siniały palce

ból przeszywał serce

jeszcze przemarsz miastem
ludzie maszerują w smutku

białe kwiaty

wplecione w zielone wieńce
wstążki lekko drgają

wiatr układa fryzury

ostatnie pożegnanie

szczęściem

 odeszłaś w najlepszym momencie
zniczy nie zliczę

łzy rozpuszczały makijaże

umarła nadzieja

 uamarło serce