HISTORIA (wiersz)

Jaka piękna jest ta nostalgia,

Która pewnej nocy porywała mnie

Tak dobrze słyszę jej kroki,

Tak wyraźnie czują ją w sobie.

Jaki głęboki jest ten smutek,

Który odchodzi, ale zawsze wraca

W moich snach wydaje się być idealny

Nie chcę oprzeć się temu,

Chcę czuć to mocniej i mocniej!

Wiesz, że stojąc między marzeniami

Jestem tu wsłuchując się w bicie serca

Tak tylko oddychając w tej rzeczywistości

Jestem, a życie pisze kolejną historię.

I ja mówię, że już tego wystarczy

Podczas gdy idę bez obaw, ale z nadzieją

Tylko tak mogę biec tysiącem dróg

Wewnątrz czuję jak płonie to, aż do wieczności.