los los nielos (wiersz)

dokręca śrubę czasu człowiekowi życia świnia

nie pozostawia mu pręg na gołej dupie

byś mógł pisać petycję że boli i nie zwalnia

tym co jeszcze przed i za i potem

a się jakoś tak w obranym kierunku

nagle pojawiasz ze starą twarzą obiad

i prosisz by wszystko było jak kiedyś

przy odgrzewanym pospiesznie kotlecie

no nie będzie! nie będzie i już

nie ma wszędzie tych samych wspomnień

nie zmienia niczego rozrosła rodzina

się nie wydarzy powrót do bycia 

jak tętniąca żyła krwi pełna

wciąż lecieć będziesz do życia

bez życia jak księżyca niepełnia.