Fuga

Krystyna Morawska

Teraz już wiem,

komu służą myśli ukryte w wersach

i dlaczego krążą w blasku księżyca,

wygrywając te same melodie.

 

Duchy dzieciństwa nie uciekły

w inny świat. Przykleiły się do palców,

jakby chciały zapisać najważniejsze

słowa, ale i woda oczyszcza z brudu.

 

Poznałam imię, które odsłania się

tylko w zodiakalnym świetle;

jednak wciąż jeszcze płynie i tętni.

Mówisz - życie jest najważniejsze,

tylko czy na pewno moje,

 

w milczeniu spoglądam za siebie.

Krystyna Morawska
Krystyna Morawska
Wiersz · 24 września 2019
anonim
  • Irena   Świerżyńska
    Tak, tak - myśli zostają.

    · Zgłoś · 5 lat
  • Konrad Koper
    Najbardziej urzeka obrazowość…

    · Zgłoś · 5 lat
  • Mithril
    ...nie doczytuję synergii tekstu z tytułem, bo tekst może pasować do każdej "reminiscencji", wątpię też, aby chodziło o muzykę, acz element odniesienia melodycznego został zastosowany, choć właściwie tylko metaforycznie

    · Zgłoś · 5 lat
  • Krystyna Morawska
    Tak. W tym wierszu fuga jest terminem psychologicznym, ale trochę przewrotnie dodałam motyw melodyczny. Chciałam w ten sposób wprowadzić uniwersalizm, a wyszło jak wyszło.

    · Zgłoś · 5 lat
  • Mithril
    ...nie napisałem, że wyszło "źle" (owe: wyszło, jak wyszło), tylko podzieliłem się wątpliwosciami

    · Zgłoś · 5 lat
  • Arian
    pisz jak chcesz, ale jaki to ma sens?

    · Zgłoś · 5 lat
Usunięto 1 komentarz