Ławka ,ja i TY

Aneczka

Jestem w kropce ,której życie nie postawiło nad „i”
Samotna? – nie ,nie jestem samotna ,
Bo jesteś TY!
TY jesteś mym słońcem ,
TY jesteś mym księżycem ,
Moją magią i muzyką.
Jak szklanka gorącej herbaty ,
W zimny wieczór ogrzewasz mnie.
Dajesz mi życie – choć życie mam ,
Dajesz mi szczęście – choć szczęściem jestem.

      Mowa jest srebrem ,milczenie złotem ...
      Ja jestem mową ,a usta milczą ...
      Twe usta ,jak magnez ciągną mnie ...
      Chwila niepewności ...
      I już poza TOBĄ świat nie istnieje ...
      Nikogo nie ma ,cisza jest wokół nas ...
      Słychać tylko jak wybucha torpeda ...
      Nasze wspólne serce bijące gdzieś w niebie ...

Aneczka
Aneczka
Wiersz · 15 stycznia 2002
anonim