Zawrót głowy (wiersz)

Wszystko ulega przedawnieniu.

Tyle już lat - ledwie przyschnął atrament.

Zbyt szybko osiągamy stan równowagi

pozwalając, żeby stół układał pasjanse,

a krzesło rozmawiało z obcym.

Przestaliśmy rozumieć filozofię

śmiechu. Odchodzą zaklinacze słów

i moda na melonik, laseczkę, wąsik.

Nie chcę, by tylko drżące światło

dawało połysk. Jeszcze gromadzę

marzenia, one zawsze ostrzą apetyt.

Buntuj się, buntuj, kiedy czas się mroczy*

* Dylan Thomas