Nieadekwatnie (wiersz)

Na księgarskiej półce znajduję inny świat.

Spod znaków graficznych płynie ciepło,

które pozostawili niewidzialni. Rozumiem

skąd się bierze przyprawianie gęby;

laurowy wieniec zawsze budzi pożądanie.

Jesteś obok. Zapięty pod samą szyję,

poszukujesz prostej narracji. Żółta gwiazda

i święta księga pokazują realny sens życia.

Pełno tu ciemnych godzin, przyspieszeń

oddechów - wilgotnieją oczy.

Zawieszona między biegunami,

inaczej patrzę na arcydzieło. Otaczam

ramieniem. Wtedy słowo otwiera drzwi,

a koty łaszą się od progu. Nie lubią

pustych pokojów.