stojąc z boku

Lucky Person

leć mały motylku

na miłość na śmierć

na kawałki rozrzuconych nieszczęść

do domów pełnych niedopowiedzeń

do ludzi pełnych różności

do nienawiści, zawiści, 

do narodzenia nowego

do śmierci starego

do choroby z końcem szczęśliwym

i takiej która zabliźnia się płaczem

leć leć

w biedę dzieci

bogactwo złodziei

w nieczułość matek

w pijaństwo ojców

w zamyślenie zgwałconych

w pragnienia spragnionych

jakby w ciszę

jakby w dźwięki

kimkolwiek jesteś

jakkolwiek jesteś

gdziekolwiek jesteś

popatrz jakie to wszystko jest zwykłe

tylko ty jesteś wszystkość

i nie odpowiadasz światu

swoim wymyśleniem siebie.

Lucky Person
Lucky Person
Wiersz · 30 października 2019
anonim
  • Krystyna Morawska
    Trochę wyliczankowo.
    Wszystkość - piękne, trochę zapomniane słowo i podoba się refleksyjna puenta.

    · Zgłoś · 5 lat