w Afryce (wiersz)

człowiek marna istota
pragnie żyć

za długi dzień
biegiem przez sen

sawanna nieprzyjazna
poluje na zwierzynę
ciągły głód zmusza

wygania w pole
wygania do lasu

zmysły wyostrzone
nieufność nawet do bliskich

oblizuje kości wysysa szpik
z pełnym okrągłym brzuchem
zasypia w kolebce ludzkości

budzi się w Afryce
zdziwiony że to tutaj powstało życie

gdzie Eden rozkwitał

opuszczony przez Lilith
Adam pól doglądał

rozmawiał z Bogiem
Bóg odpowiadał

nędzne nasze życie
nie umiem się oswoić