właśnie tu zbierałam kwiaty (wiersz)

przyfrunęłaś niczym ptak

zapukałaś

ach i tak  -  zostaję

właśnie tu świat natury czeka

i nie trzeba już człowieka

samo gniazdo

cztery ściany proste deski

duch bogaty sen cieplutki

w ciemnym borze słońce bywa

jasność miga drzewa piszą freski

w dali obłok biały

za nim ścieli się niebieski

kto widzi i kto zna 

cóż to znaczy

sama

serce ciepłe pełne troski

potargany lot bliskości

głowa dobra pełna wiary

odstawiła głosy gwary

człowiek  zranił

zwierzę - wie

dziś pomogłaś znajdę cię

nos otworzy tamte drzwi

jutro razem ślady tropy

i świecą jasne oczy

czasem sarny

czasem kruk

cicho

ciepło

i po co komu wielki huk

zbierałam kwiaty

czerwiec 2019 r