umieram (wiersz)

człowiek buduje
by lepszym być od Stwórcy

dziękuj za ziemię za ląd
za dom pod dachem nieba

od pradziejów od wieków
cegła po cegle
żywioły niszczą dzieła ludzkich rąk

przeklinasz Pana
słowa twoje są zapamiętane

usta plują w moją twarz

widzę wilki są tak blisko łaszą się
boję się ich zębów gdy kąsają
wyrywają mięso piją farbę zwierząt

płynął dni umiera świat
my razem z nim
zgniłe to życie weź
o które tak się bijemy
by zabić by żyć

patrzy Bóg na człowieka
na gnój który po nas
zostaje tak na jakiś czas

wymyślamy lepsze
nie znaczy zdrowsze

płynie czas
płynie w nas rzeka krwi

umieram dziś na śmierć