hierarchia potrzeb (wiersz)

od mojego cierpienia 

robi mi się niedobrze

wymiotuję włosami z łona

ogolona jestem lustrem

przeglądasz moje mieszki

włosowe, żyją nadal

hybrydy na paznokciach

żłobią skórę twoich pleców

zapach lubrykanta na ustach

zgniotłam koronki z lateksu

gryzę własne piersi

aby stały do pionu

twojej potrzeby

mojej przynależności