mgły (wiersz)

z cierpienia dłonie miękkie

nabrzmiałe, rany otwarte

sączą krew

nie zamykaj duszy, bo pęknie

a matka wyleje łzy

dziecko wykrzyczy płacz

anioł bez oczu, patrzy namiętnie

a miłość trudna, daremna

zamroczona rozpaczą, drży

wiotką gałązką płaczącej wierzby

a ty, znikasz i bladym świtem

wypatrujesz koni

tabun mknie, uczuciem straty

wody w studni

nie dogonisz

pij, napełnij

gardłem i krtanią

krzycz