Sen o potędze (wiersz)

Nadzieja boli,

zwłaszcza gdy jest główną osią życia.

Nie pomaga spokój płócien Vermeera,

nadmiar kolorów nadaje zdarzeniom

szczególny charakter. Zabrakło wiary,

dlatego do ciebie, rzeko, podchodzę

- potrafisz być wodnym żywiołem,

srebrną ławicą i gniazdem ptaków.

Kiedy piaszczyste dno zapada się

pod stopami, każda drżąca kropla

pragnie pozostać w bezruchu

- wiecznym trwaniu, z miejscem

na pamięć i niepamięć.