studnia (wiersz)

tak głęboko

na samym dnie wzroku

odwrócone szaleństwo

kim jestem dla kruków

słucham brzmienia słów

płyną obok

odpowiadam rozbieraniem ciszy

tutaj i teraz z nikim

bardzo zabawnie

ukryta w zwykłej rozmowie

obserwacja obserwacji

nie ma mnie w sobie

uciekam

widzę i maluję przez palce

bez żadnego później