bigoteria (wiersz)

obnażone wieki i schody

śnią w mroku o murach i kratach

dla Adama lub Ewy oddzielnie wspólnych

albo bohaterów kreskówek miedzy strunami

teraźniejszość buduje czas do wczoraj

płonnie wbity w stare drewno

świt i zmierzch rozchodzą się jak usta

bez słów bez wilgoci

przez lustra uderzone brakiem światła

nie będzie gwiazd

zbyt ciemno na noc

całun pochłonie każdą przestrzeń

zostaną tylko

wyrwane paznokcie na podłodze