o starcu (wiersz)

droga która się nie kończy jak opowieść starca 

na progu przysiadł snuł baśń

palił fajkę dym w obłoku niósł słowa w eter

uszy moje chwytały każdy dźwięk 

zasłuchany pamiętam każdy jego ruch

każdą zmarszczkę odsłonił je czas

drżąca ręka drżący głos nie ze strachu

życie zginało go wciągał go ląd skąd przybywamy 

i gdzie odchodzimy by dalej snuć mniej błądząc