~ ECHO ECHEM ECHA (wiersz)
Krzysztof Maria Szarszewski
~ ECHO ECHEM ECHA
Ciszą dojmującą zadrżały konary
zaniemówił błękit… szmer przeszedł po lesie
w Samotni zbudziły się niezwykłe czary
echo echem echa odpowiedź mi niesie
aż las zamilkł… tak, że go nie słyszę
… echo słowa kocham roztopiło ciszę
Ciche wyznań echo mknie pośród zieleni
strzałą wysrebrzaną miłosnym rozpędem
przemyka przez gąszcze niczym snop promieni
muskając łagodnie gałęzi krawędzie
przystanęło, zamilkło i słucha
ścicha… a za nim już tylko cisza głucha
I nade mną cichość rozpina się szeroko
drzewa złociejący błękit nieba trzęsą
patrzy z głębi gąszczu czyjeś wścibskie oko
ocienione czeremchą, paprocią i rzęsą
tylko z oka spływa łza jak liść zielona
by utonąć w puchu mchów łagodnych łonach
⊰Ҝற$⊱…………………………………………………………… Samotnia ~ 17 lipca '13
wyśmienity
2 głosy
1 osoba ma ten tekst w ulubionych
przysłano:
22 lutego 2020
(historia)
przysłał
Krzysztof Maria Szarszewski –
22 lutego 2020, 09:18
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się