Polacy (wiersz)

Polacy my naród 

może niewybrany całkiem udany 

nas wypełnia siła wiara której nikt nam nie odbierze 

pracowici dorównują nam jedynie pszczoły 

prawda trwa w każdym  

żyjemy ponad czasem 

wieczność układa puzzle z gwiazd 

Bóg co w Niebie i na Ziemi 

chadza między wierszami alejami 

z naszych myśli słów i snów 

wtopieni w zieleń biegniemy leśną ścieżką 

oddychamy głęboko puszczasz mi oko 

poprawiam grzywkę 

samoprzystrzyżoną białą od słońca 

leśne owoce smakują jak rozkosz 

co zmiękczacza podniebienia 

kraj gdzie lepiej żyć się nie da 

orzeł penetruje przestrzeń 

koń co ściga się z psami 

z bujną grzywą napina się parska 

zamiata wiatr pył co po nas wnet zostaje