ściany (wiersz)

kroję nożem gęste powietrze

sznyty zostają po każdym oddechu

cienie jak wstyd schodzą się u stóp

pasjans z obierek po ziemniakach

szuka klamki bez drzwi

głowa kręci się na kluczu

we wszystkie strony wszechświatów

mówię do każdej z czterech

mam jeszcze głuchy sufit

palce wbijają się w posadzkę

kłamcie więcej proszę

sączcie jad w skorupę

na wielkim ekranie pokażcie plażę

ludzki żywiciel chce wierzyć

że jest przestrzeń nad przestrzenią

mówią że nieśmiertelność umarła

niech jej będzie