Paradoks ufności (wiersz)

Las i głucha puszcza wokół, nigdzie nie słychać kroków

Tylko gdzieś tam lata sokół, gdzie jesteś wśród tych mroków

Skoro nic nie widzisz, tylko mapa wskazuje możliwosć lepszych widoków 

Więc się jej trzymasz, nie wiesz skąd ją masz, ani czy jest prawdziwa

Lecz się nie wyrywasz, masz nadzieję że jakąś prawdę przed tobą odkrywa

Nawet już nie sypiasz, bo czujesz że wiatr ci ją cały czas z rąk wyrywa 

Idź dalej drogą, bo może dzięki niej znajdziesz przystań swoją

Uznając ten nowy obraz za miejsce bycia naprawdę sobą