~ STARY WIERSZ

Krzysztof Maria Szarszewski

 

              ~ STARY WIERSZ
 
     W ciemnej jak sadza materii nade mną
Przerażająco dramatyczna jest aury czerń
Jak niczym nieoczekiwana eutanazja 
Pijanego mgieł ukochaniem poety
Gdy komety pogubił gdzieś hen
A znalazł swój stary wiersz
Jak lawę na niebie 
I ucichły wiatr
 
     Zdziwienie między dwoma tchnieniami
Jest niczym kolaps gwiazdy Super Nowej
Niemoc pragnienia nieba na własność
W requiem dla złej przepowiedni
Zapisanej czarcim atramentem
W tamtym starym wierszu
Jak w lawie na niebie
Ucichłym wietrze
 
 ⊰Ҝற$⊱………………………………………………… Toruń ~ 5 marca '16  

 

Krzysztof Maria Szarszewski
Krzysztof Maria Szarszewski
Wiersz · 24 marca 2020
anonim