Melancholio ponura Smutku cierpliwy
Odejdzcie z mojej zakochanej glowy
Wyskoczcie i leccie do nieba
A potem spadając w otchłań
Nie zarazajcie nikogo z nas
Bo to tylko chwila zacmienia
A nasze miesnie i tak bija
I nigdy nie przestana KOCHAĆ !
NIESMIALY
Wiersz
·
18 marca 2000
-
PiotrMiłość - dar najwyższy, klejnot klejnotów...· Zgłoś · 18 lat