… ON WAM SIĘ JAWIŁ (wiersz)
Krzysztof Maria Szarszewski
… ON WAM SIĘ JAWIŁ
Wiatr złe zaszepty dmie a zadry jątrzą duszy rany
… członki ciała mimozy
Minionych marzeń co z wolna mrą w rajskim finalis
Jeszcze się kręci błazen w jarzmie losu maskarady
Gdzie mętne łzy skapują z wypalonych źrenic prozy
On wam się w sczezłych łez utopii co dzień jawił
… szponem wzięty z kolebki
Przemykał się pod refleksami żaru wielkiej pomarańczy
On wolny ptak co w obolałej jaźni myśli dławił
Gdzie kruk wieczyste cienie kruczym skrzydłem niańczy
Serce skopane w zagubieniu miał i ołowiany posmak
… w niesmaku czasu psychodelicznym
Pamięć zmazała przeszłość i przyszłość z nim bezwolnie kona
Dusi pokrętny sznur różańca i wyświęconych braci szopka
Umarło dziecię… anioł upadł… garb starca pozostał
Pyta… czy gościsz krnąbrny Hiobie niepokornych tobie
… krwawym uciemiężonych winem
Czy wieszczysz mu śmiechem szyderczym złą nowinę
Czy połać skóry jego zrzucisz z góry… mnąc powieki
A dech ostatni to wolnego chwilą… czy na wieki ?
⊰Ҝற$⊱……………………………………………………………………………Toruń, 11 sierpnia 'O8
wyśmienity
1 głos
1 osoba ma ten tekst w ulubionych
przysłano:
6 kwietnia 2020
(historia)
przysłał
Krzysztof Maria Szarszewski –
6 kwietnia 2020, 09:43
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się