jerzyk zwyczajny (wiersz)

,,U jerzyków nie występuje dymorfizm płciowy.
Nic jednak za darmo w przyrodzie się nie odbywa. Niejako kosztem doskonałych zdolności w locie, jerzyk, który jakimś przypadkiem wyląduje na ziemi, nie potrafi się już z niej poderwać. Jedyną nadzieja w takim przypadku jest człowiek, który podrzuci go w powietrze."

,,Sam widzisz, nie ma nic za darmo. Ktoś musi umrzeć, żeby było światło. Nie będę żyła w poczuciu winny, wciąż jestem winna. Zakalec potrafi smakować trupim jadem, połykasz...bezbronny. Chcesz tego, jak miliony innych, świadomych mniej lub bardziej. Ja rozpuszczam włosy na łysej głowie. Składam ofiarę za niepopełniony grzech. Cierpienie dla śmierci nie jest nic warte, cierpią biedni, ubodzy w odwagę. Śmieję się ze starości, miłości i pochlebstw. To marne. Prawda jest jedna. Bóg w trzech postaciach, osobach też jest jeden. Wiem kim jestem, nie chcę zabijać niewinnych, za niepopełniony grzech narodzin. Wyśmiałam śmierć w czerwcowe popołudnie. Bardziej boję się siebie niż kata. Czy ty mnie jeszcze kochasz palancie?" :-)

Może jestem tępy...

jestemnaptak.pl/artykul/jerzyk
Konrad, no kochane te jerzyki, wolne i przestrzeń jest ich sensem życia. Jednak brak dymorfizmu płciowego, czyli brak różnic w budowie, między samiczką a samcem, czy to zaleta? Narodziny kobiecości, to też dymorfizm, może pojawiać się już w okresie prenatalnym. Ale do rzeczy :-) Mówię do niego, że go kocham. Otrzymałam odpowiedź - nie wolno nazywać uczuć! Myślę sobie, skoro tak mówi, to kim jestem? :-)
Może jednak będzie lepiej żyć i kochać jak jerzyki, bez określania płci i wyznaczania granic, szukania różnic. Coś w tym jest, nawet podłączyłam go pod wariograf, ale sam widzisz jaki był efekt, kable się spaliły. Summa summarum, nie mogę publicznie komentować zakończenia wiersza. :-))

Andrzej, wybacz. W tym wierszu nie ma Mithril~ka. :-)