* * * (SAMA JUŻ NIE WIEM)

Wiersz z 1. tomiku poezji „Kaligraficznie” – autorstwa Andrzeja Fereta

Sama już nie wiem – śmiać się czy płakać,
jak chłodem patrzeć w skreśleniu chwili,
Ku złamań serca jękiem rozdwoić,
I nie zapomnieć czym żeśmy byli.

Sama już nie wiem, przytulić serce,
W tęczach płaszczyzny ramion tak mocnych,
Ku serdecznościom jakim ty byłeś,
I tacy nadzy czym żeśmy byli.

śmiać się czy płakać, sama już nie wiem,
A jeśli przystań mym zawołaniem,
Uskrzydlić myśli, uczynić usta,
Całam tak tobą byłam kochaniem.

W mowach cielesnych w słowach bolałych,
W oczu spełnienia serc tak wytrwałych,
W obu posłuchach wymarłeś sobą,
Niczym głaz jękiem zawarłeś słowo.

I położyłeś głaz sercu memu,
W spełnień tak chcianych takich stworzonych,
W posłudze z drogi nic czekanemu,
W posłudze ciała szczęściu wybranych.

Nie strzegłeś słowa mojej miłości,
Gdym cię wołała wymarłeś w butach,
Nic spiąć ni znaleźć trwać w mej boleści,
W milczeniu chwili tylko w pajacach.

27 maja, 2017

Andrzej Feret