W ogrodzie

Mithril

...awierszne to-to

marzena

Jak zawsze jest obraz pełen emocji. Za to Cię uwielbiam, że znów zauważyłeś te małe robaczki. Zapewne nikt nie przejmuje się ich losem w czasie powodzi. Nawet znam osoby, które chętnie je przydepną albo kupią aerozol do zabijania. Konrad Twoja troska o tych najmniejszych, a bardzo pożytecznych świadczy jak najlepiej o Tobie. Świat się wali, wirus szaleje a u Ciebie tęcza. Tylko położyć się na wilgotnej trawie i marzyć, patrzeć jak kolory tańczą na błękitnym niebie, a mięciutkie dżdżownice, takie różowiutkie uśmiechają się zadowolone i wystawiają swoje brzuszki do ogrzania ciepłem promieni...zaraz napiszę powieść. Tak na mnie działasz, za każdym razem.
Jak Ty to robisz?
Marzena :-)