w ramionach kosmosu (wiersz)
Yaro
przytulone wejrzenie do mojej
przepoconej klatki piersiowej
pod skóra serce co żyje
tęskni bijąc w rezonansie
miłości nie brakuje w nas
w pokoju spokojnie otuleni
płaszczem wzajemności
całkiem sami w ciszy
czas nie budzi uniesień
wiatr lekko drga we włosach
wpada przez otwarte okna
na wieki razem na zawsze
w prawdzie w nieładzie wszechświata
gwiazdy blade błądzą samotnie
w teatrze ciemnych marzeń
wszystko wydaje się jasne
wyśmienity
1 głos
przysłano:
26 kwietnia 2020
(historia)
przysłał
Yaro –
26 kwietnia 2020, 18:33
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się